Vorige maand begeleidde ik in de vroege ochtend een bijeenkomst van oud-collega’s die in de regio Rotterdam actief zijn. Aan het ontbijt keken we naar vraagstukken die binnen een grote gemeente als deze spelen. We benoemden eerst de invalshoeken van de vier betrokken partijen: de politiek, de ambtenaren, de bewoners en private partijen. Daarna schetsten vier groepjes vanuit ‘hun partij’ het beeld van het speelveld en de afzonderlijke posities daarbinnen.
De volgende stap was om deze geschetste beelden life in de ruimte neer te zetten. Aanwezigen representeerden steeds een partij en de rest keek toe.
Het was een indrukwekkende ervaring.
Als eerste werd voelbaar en zichtbaar hoe nauw Rotterdam ons aan het hart lag. Maar daarnaast bleek ook het sfeerbeeld in de vier opstellingen wonderwel overeen te komen.
Knelpunten werden zichtbaar, patstellingen voelbaar en in de groep ontstond heel snel een gezamenlijk beeld van de situatie.
Een eyeopener van deze beelden was dat bewoners zich niet gezien voelen. Dat past bij het beeld van de politiek in Rotterdam die roept om “het aantrekken van andere, nieuwe bewoners”. Hoe kan je bewoners meenemen in de ontwikkelingen van de stad als je ze aan de andere kant niet wilt hebben? Lastig vraagstuk.
Iedereen nam nieuwe inzichten mee naar de eigen dagelijkse praktijk.
Al met al was dit ontbijt een mooi voorbeeld van hoe in een korte tijd, deelnemers met verschillende belangen, van verschillende pluimage maar met een gezamenlijk doel of opdracht (nl. een gezonde en levendige stad) energie, nieuwe ideeën en inzichten met elkaar opdoen. Inzichten en ideeën waarop ze kunnen verder bouwen.
Een eerste stap naar anders doen.