Elke dag hebben we een keuze: welke bril zet ik op om de wereld te bekijken?
Gaat het jou beter omdat de zon schijnt? Zie je mensen die in de wereld en elkaar geloven? Kom je mensen tegen die het mooie willen zien, beleven en beschermen?
Of gaat het je minder? Is het glas halfleeg? Voel je het verdriet, de pijn, de onmacht uit de samenleving in je lijf? Kijk je somber naar de toekomst door watj e om je heen ziet gebeuren?
Ik kies steeds voor de eerste bril, ook al voelt dat niet altijd vanzelfsprekend.
Ik blijf geloven in de positieve kracht van woorden, van woorden de een ander groter, steviger maken, hoop geven, oog voor het positieve ook al is het klein.
Ik ga deze zomer op zoek naar twinkelende ogen, een glimlach en geef je mijn tijd. Ik ontvang je met twinkelende ogen en een glimlach voor een onuitwisbaar gesprek met jou. Laten we positieve woorden gebruiken en samen iets moois scheppen?
Maar mocht je mij niet tegenkomen tijdens mijn sabbatical, hieronder een oefening die je zelf kan doen waar en wanneer je maar wil.
Schanierpunt
Stel je in gedachten een deuropening voor waar jij in staat. Je staat op het punt de drempel over te stappen.
Als je door de deur stapt mag je het oude loslaten. Je bent immer op weg naar het nieuwe.
Kijk voor dat je de stap zet, nog even over je schouders naar wat of wie je achter laat. Zie wat het je gebracht heeft.
Wat het je gekost heeft en wat je meeneemt naar de andere kant van de drempel.
Als je alles in je hebt opgenomen, werp dan een blik vooruit.
Zie wat er voor je ligt te wachten. Waar je zo instapt, jouw toekomst. Voel de energie die het uitstraalt. Ervaar wat het je brengt en neem dan een stap.
Stap vol vertrouwen over de drempel en laat je omringen door deze nieuwe energie. Hier aan deze kant van de drempel.
Succes op je nieuwe pad!
Esther